yazmak zamanı geldi,
bazı bazı geliyor işte böyle. ben tam bir hevesle başlıyorum yazmaya, sonradan yarım bırakıveriyorum. aslında öyle olmamalı. başlayınca devam da edeceksin. yoksa başlamanın bir anlamı kalmaz ki. e doğrusu her zaman yazası gelmiyor insanın. bu kabul edilebilir bir sebep. ama ondan sonra tembelliğin üste çökmesine izin veriyorum sanırım. kaçıncı blogdu yarım bıraktığım. birdaha yapmayacağım diye başladığım kaç tanesi kaldı arkada. bunda öyle bir sözüm, iddiam yok, sade blog bu, ne eserse yazacağım, belki sadece günlük notlar alacağım-ona da üşenmezsem eğer. bu kadar.
sadece blog, başka bir halt değil.
yazma sözü vermediğim.
nokta.
